Een warm bolletje kat dat rustig op mijn schoot ligt terwijl ik op de bank zit. Dat was wat ik voor ogen had toen ik Spiek kreeg. Dat was wat Spiek vooral niet voor ogen had toen ze bij mij kwam wonen.
Ze was bang. Heel bang. Ze lag wel bij mij in de buurt, op aai afstand. Maar ik moest niet teveel bewegen. Bij mijn minste of geringste beweging sprong ze via de bank en de krabpaal in 3 sprongen en 2 seconden op de kast. Om daar te gaan liggen. Kijkend naar dat mens dat op de bank zat.
Ik noemde het ‘het halfjaarlijkse momentje’. Dan kroop Spiek stilletjesaan op schoot. Alles ging er voor aan de kant en ik bewoog zo min mogelijk. Met mijn adem ingehouden maakte ik iedere keer wel een foto, want: zo bijzonder! Dat half jaarlijkse momentje heeft zo’n drie jaar geduurd. Toen werden de momentjes steeds frequenter.
Het is nu zo frequent dat Spiek eigenlijk iedere avond wel even op schoot komt liggen. Ze weet precies dat ze tussen de laptop en mij kan gaan liggen. Ze schrikt niet meer heel erg als ik een beweging maak. Ze rent niet meer naar de andere kant van ons huis als ik hoest. En als ik haar eventjes van mijn schoot af haal, komt ze even later gewoon weer bij mij liggen.
Of het is gekomen omdat ze wat ouder is geworden of omdat ze me na 4 jaar is gaan waarderen. Ik kan er alleen maar naar gissen. Maar dat maakt niet uit.
Als ze maar op schoot komt liggen, dan is alles goed.
Aaaah… Als het poezenbeest zo nu en dan maar lekker komt kroelen!
Wij hebben ook een kat gehad waarbij het heel lang heeft geduurd voor ze toenadering zocht.
Pas toen ze ook wat ouder werd is dat gekomen.
Maar de eerste paar jaar moesten we het niet in ons hoofd halen om haar zomaar op te tillen of te aaien. Geduld was hier zeker een schone zaak :)
Je hebt ook wel de juiste broek aangetrokken om er op te gaan liggen! ;)
Haha mijn lievelingsthuisbroek!
Wat lieeeeeeef <3 Ik wacht nog op de dag dat mijn kat vrijwillig op schoot komt. Bij haar vorige baasjes deed ze dat nooit, omdat er altijd andere katten waren die aandacht opeiste. Maar af en toe zet ik haar op schoot, zodat ze eraan kan wennen en soms blijft ze best lang liggen :)
Ja je moet geduld hebben denk ik! Met mij en Spiek is het helemaal goed gekomen en hopelijk komt het met jouw kat ook goed :)
Aah, kwam net via via op je blog terecht. Fijn dat ze nu wel op schoot komt liggen! Mijn twee monsters komen gelukkig wel vrij makkelijk op schoot, al past zij een stuk beter dan haar broer :’)
Nohh! Zo fijn als ze lekker op schoot komen liggen!