Misschien ben ik niet specifiek zuiniger op de foto’s die ik analoog schiet, maar fotografeer ik bewuster.
Pratika L
Schiet ik met mijn Canon 500D binnen no time mijn SD kaartje van 16 Gigabyte vol, heb ik daar meer ‘moeite’ mee met mijn Praktica L, waar een zwart-wit fotorolletje in zit voor ‘maar’ 36 opnames.
Zuiniger ben ik op de foto’s als ik analoog fotografeer. Niet meer tien foto’s van een bepaald onderwerp. Nee, één foto per onderwerp. Er speelt een afweging plaats in mijn hoofd: is dit bijzonder en leuk genoeg voor mijn fotorolletje? Is het licht goed genoeg? Is het onderwerp leuk in zwart-wit? Misschien ben ik niet specifiek zuiniger op de foto’s, maar fotografeer ik bewuster.
In een maand tijd heb ik 12x gedacht: Ja, dit is leuk genoeg voor het analoge toestel. Als ik in dit tempo doorga, kan ik over 2 maanden mijn eigen fotorolletje ontwikkelen en zelf afdrukken. En dan maar hopen dat de foto’s, waarover ik zo lang nagedacht heb, goed zijn geworden.
Wat leuk! Ik heb al een hele poos ‘analoog fotograferen’ op mijn to do list staan, maar het komt er nog niet echt van. Ik ben inderdaad net als jij steeds op zoek naar iets dat leuk genoeg is om op de foto te zetten. Met polaroids heb ik dat ook heel erg, dan denk ik steeds “O ja, dit is 2 euro per foto..” dus dan doe ik iets beter m’n best ;) Net als typen op een typemachine, dan schrijf je ook ineens een stuk bewuster. Grappig is dat.
Ja, je neemt zoveel meer de tijd voor iets omdat het in feite meer geld kost. Ik kijk vooral uit naar het moment dat ik het papier in het badje leg en er een foto verschijnt. En eigenlijk weet ik nu al niet meer precies wat er allemaal op het rolletje staat, dus dat is met ontwikkelen ook weer een verrassing. Maar eerst nog die 36 foto’s vol maken…
[…] foto’s zijn 20 euro.” Ik twijfelde en liet het er nog maar even bij zitten, omdat ik eerst mijn doka-projectje wil afronden. En toe die tijd staat mr. Polaroid op de kast mooi te […]